Title: I, You and Him
Paring: Akashi x Kuroko, Akashi x
Furihata
Genre: Drama, Romantic, Yaoi
Rate: PG-13
Note:
ฟิครับวาเลนไทน์ค่ะ สาเหตุมาจากภาพค่ะ
วาเลนไทน์อาจจะเป็นเทศกาลแห่งความสุขของคู่รักหลายๆ
คู่...
แต่...คู่ของเราคงไม่ใช่หนึ่งในนั้น...
“อาคาชิคุงฟังผมอยู่รึเปล่าครับ”เสียงหวานๆ
ของหนุ่มน้อยผมฟ้าเจ้าของความสูง 168 ซม.เอ่ยถามแฟนหนุ่มของตน
ที่อุตสาห์เดินทางมาไกลจากเกียวโตเพื่อมาฉลองเทศกาลแห่งความรักกับตน
“หืม?
ฟังสิเท็ตซึยะ”ชายหนุ่มผมแดง นัยน์ตาสองสีแดงข้างทองข้าง
ในชุดนักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายที่มีชื่อเสียงในเกียวโตตอบกลับมา ทั้งๆ
ที่สายตาเมื่อครู่ไม่ได้สบกันแม้แต่น้อย และเพียงแค่เสี้ยววิเขาแอบนะว่าคนที่ได้ชื่อว่าแฟนของเขากำลังมองคนที่ไม่ใช่เขาอยู่
“....”คุโรโกะ
เท็ตสึยะ เม้มปากแน่น แต่ก็ไม่พูดอะไรกลับไปซ้อมกับทีมของตนต่อ แม้จะไม่เห็นแต่คุโรโกะรู้ดีว่าแฟนของเขากำลังมองใครอยู่
เพื่อนร่วมชั้นและเพือนร่วมทีมของตน...ฟูริฮาตะ โคกิ...
ทั้งสองคนเจอกันตอนศึกวินเทอร์คัพ
ในวันเปิดงานวินเทอร์คัพ อาคาชิคุงโทรมาเรียกเขาออกไปพบ เพื่อรวมพลสมาชิกทีมปาฏิหาริย์ทั้งหกคน
หลังจากไม่ได้เจอกันเกือบปี ด้วยความเป็นห่วงโค้ชสาว ไอดะ ริโกะ เธอให้ฟูริฮาตะคุงมาเป็นเพื่อนคุโรโกะ
และนั้นคือการเจอกันครั้งแรกและครั้งเดียวของทั้งสองคน
แต่หลังจากจบวินเทอร์คัพด้วยชัยชนะของราคุซัน และอาคาชิคุงก็ขอร่างบางเป็นแฟน
ยอมรับเลยว่าคุโรโกะรู้สึกดีใจมากที่ใจตรงกันกับอาคาชิคุง หากแต่หลังจากนั้นอาคาชิคุงก็มาหาเขาที่โรงเรียนบ่อยครั้ง
แรกๆ คุโรโกะก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับคนรักของตน จนเพื่อนร่วมทีมที่สนิทที่สุดอย่างคากามิ
ไทกะ ที่คบอยู่กับเพื่อนรุ่นพี่ต่างโรงเรียนอย่าง ฮิมุโระ ทัตซึยะ
เองอย่างเอ่ยแปลกว่าแปลกๆ
ตอนแรกคุโรโกะก็ไม่ได้กะจะเก็บมาใส่ใจ
เพราะรู้ดีว่าคากามิไม่ค่อยชอบหน้าอาคาชิคุงอยู่แล้ว หากแต่เขาเริ่มคิดมากเมื่อกัปตันอย่างฮิวงะ
จุนเปย์และคนรักของเจ้าตัวคิโยชิ เทปเปย์ ยังบอกกับเขาเลยว่า...
“คุโรโกะ
นายแน่ใจนะว่าเขาเป็นแฟนนายไม่ใช่ฟูริฮาตะ”ฮิวงะเอ่ยขึ้นตอนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน
ซึ่งในตอนนั้นเหลือกันเพียงแค่สามคน
“....”เขาไม่พูดอะไร
แต่รุ่นพี่ก็คงจะรู้ถึงคำถามจากสายตา
“รู้มั้ยตลอดการซ้อมนอกจากฉัน
เทปเปย์แล้ว โค้ชยังเห็นเลยนะว่าจักรพรรดิแห่งราคุซันนั่นน่ะ ไม่ได้มองนายเลย
พวกเราเห็นเขามองแต่ฟูริฮาตะ”สิ้นคำพูดของฮิวงะ คุโรโกะรู้สึกโหวงเหวงในใจเล็กน้อย
เขาเองก็พอจะรู้สึกได้มาสักพักแล้วล่ะว่าอาคาชิคุงดูจะสนใจฟูริฮาตะเป็นพิเศษมาพักนึงแล้ว...
เมื่อเห็นว่ารุ่นน้องเม้มปากเหมือนกำลังกลั้นน้ำตาที่จะไหล
คิโยชิจึงเอ่ยขึ้นเพื่อทำให้รุ่นน้องตัวเล็กสบายใจ
“อ่า...แต่พวกฉันอาจจะคิดมากไปเองก็ได้
ยังไงเขาก็แฟนของนายนะคุโรโกะ”คิโยชิเอ่ยพลางยิ้มกว้างเพือทำให้บรรยากาศมันดีขึ้น
อาจจะช่วยได้ไม่มากแต่ก็ทำให้คุโรโกะไม่รู้สึกแย่ไปกว่านี้
“เฮ้อ...เอาเถอะฉันคงคิดมากไปเอง
รีบๆ เปลี่ยนชุดซะคุโรโกะแฟนนายรออยู่นะ...”
“ครับ...”
++++++ I, You and Him ++++++
“เท็ตซึยะ?
เป็นอะไรรึเปล่า”เสียงทุ้มดังที่ข้างหูปลุกให้คนที่นั่งเหม่อลอย
นึกถึงสิ่งที่รุ่นพี่เคยพูดเอาไว้
ร่างบางผมฟ้าสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ทำเป็นกลบเกลื่อน
“ครับ?
อาคาชิมีอะไรเหรอครับ”ร่างบางถามเสียงนิ่งๆ พลางดูวนิลาเช็คไปพลาง
สบตาสองสีนั่นไปพลาง สบนานๆ ก็แอบเขินอยู่บ้าง เพราะอีกฝ่ายมองเขาแล้วยิ้มนี่สิ
“เปล่าหรอก
ผมแค่จะถามว่าชอบของขวัญวาเลนไทน์ของผมมั้ย?”อีกฝ่ายถามพร้อมรอยยิ้มที่กระชากสาวๆ
แถวนั้นให้สลบเป็นทิวแถวได้ ร่างบางหลุบตามองโต๊ะของร้านอาหารที่ทั้งสองมาเดทกัน
“ชอบครับ”คุโรโกะตอบพลางหน้าแดงนิดๆ
เมื่อนึกถึงของขวัญที่อีกฝ่ายให้เขามาเมื่อครู่... ที่ห้อยโทรศัพท์รูปปลาโลมาคู่...
คุโรโกะไม่นึกเลยนะว่าคนรักของเขาจะมีมุมแบบนี้ด้วย
“เท็ตซึยะรู้รึเปล่าว่าทำไมผมถึงให้ที่ห้อยมือถือรูปโลมา”อีกฝ่ายถามขึ้น
พลางนั่งเท้าคางด้วยมือข้างเดียวดูเท่ห์ไม่ยอกเลย
“ไม่รู้ครับ”ตอบพลางดูดวนิลาเช็คไปด้วย
อีกคนยื่นมือมาจับแก้มของเขาเบาๆ มืออุ่นๆ ทำเอาคุโรโกะรู้สึกเคลิ้มยังไงก็ไม่รู้
“ปลาโลมาน่ะไม่ว่าจะห่างไกลกันแค่ไหน
แต่มันก็สัมผัสได้ถึงกันอยู่เสมอ... เหมือนเราสองคนที่ไม่ว่าจะอยู่ห่างกันขนาดไหน
ใจเราก็จะยังสื่อถึงกันเสมอ”สิ้นคำพูดของอาคาชิทำเอาสาวๆ
ที่ไปเดทกับแฟนหรือไปกับกลุ่มเพื่อนแอบกรี๊ดกับความโรแมนติกของชายหนุ่มไม่น้อย
“เสี่ยวนะครับอาคาชิคุง”ร่างบางแอบกัดเล็กๆ
อีกฝ่ายยิ้มพลางหัวเราะเบาๆ
“อะไรกันผมอุตสาห์โทรไปขอให้เรียวตะช่วยคิดคำพูดเมื่อครู่เชียวนะ”อีกฝ่ายบอก
ร่างบางยิ้มบางๆ ก่อนจะหลับตาลง...เพื่อซึมซับบรรยากาศและความรู้สึกเหล่านี้ไว้ให้มากที่สุด...
++++++ I, You and Him ++++++
หลังจากโชว์ความหวานให้ทั้งคนโสดและมีคู่อิจฉากันไปพักใหญ่แล้ว
ทั้งสองคนจึงออกจากร้านมาเพื่อตรงไปยังสถานีรถไฟ เพราะอาคาชิอยากไปส่งคุโรโกะ
แต่เด็กหนุ่มผมฟ้าห้ามไม่ให้เขาโทรเรียกลีมูซีนมารับ
“อ้าว...ฟูริฮาตะคุง”เหมือนความสุขเมื่อไม่กี่สิบนาทีก่อนหน้านี้เป็นความฝัน
เมื่อทั้งสองมายังสถานีและเจอเข้ากับฟูริฮาตะที่มาขึ้นรถเพียงลำพัง...
“ส...สวัสดีครับอาคาชิซัง
สวัสดีคุโรโกะ ป...ไปเดทกันมาเหรอ”ฟูริฮาตะเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก
เพราะแม้จะเจอกันบ่อยขึ้นแต่เขาก็ยังไม่คุ้นชินกับสายตาที่อีกฝ่ายมองมาแบบดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่
“อืม...แล้วฟูริฮาตะคุงละครับ”อีกฝ่ายถามพลางยิ้มให้
ทำเอาฟูริฮาตะรู้สึกสบายใจขึ้นก่อนจะตอบและถามกันอยู่สองคน แม้จะเดินเคียงคู่
แต่ในใจกำพร่ำบอกว่าไม่ใช่
เพราะเหมือนทั้งสองคนนั้นจะลืมไปแล้วว่าคุโรโกะนั้นมาด้วย จนกระทั่งรถไฟมา...
ทั้งสามคนขึ้นรถไฟขบวนเดียวกัน
และมีที่ว่างอยู่สามที่พอดี ฟูริฮาตะนั่งริมสุด ตามด้วยอาคาชิ และคุโรโกะ
เมื่อขึ้นมาอาคาชิก็หันมาสนใจคุโรโกะอยู่บ้าง ทำเหมือนว่าเหตุการณ์ก่อนขึ้นรถไฟ
ชายหนุ่มไม่ได้คุยกับเพื่อนแฟนอย่างสนิทสนม
ร่างบางหยิบมือถือที่ห้อยพวงกุญแจขึ้นมาเสียบหูฟังไว้หูของตนข้าง
และอีกข้างใส่ให้อาคาชิ
ในตอนแรกกลุ่มผมหนานุ่มสีแดงก็ซบอยู่ที่ไหล่บางของคุโรโกะอยู่หรอกนะ...แต่พอรู้ตัวอีกทีหัวของชายหนุ่มก็ไปซบไหล่ของอีกคนเสียแล้ว
คุโรโกะเม้มปากรู้สึกเหมือนจะร้องไห้อย่างไรไม่รู้
ทั้งๆ
ที่อยู่ใกล้กันแค่นี้ ผมยังรู้สึกเหมือนว่าใจเราสื่อกันไม่ได้เลย
หากอยู่ไกลกันความรักของเราสองคนคง...ไม่สื่อถึงกันอีกแล้ว...
คุโรโกะคิดพลางจ้องมองสายห้อยโทรศัพท์ที่เพิ่งได้มาไม่ถึงสองชั่วโมงดี...
++++++ I, You and Him ++++++
หลังจากแยกกับฟูริฮาตะที่หน้าสถานี
อาคาชิก็เดินมาส่งคนรักยังบ้านของอีกฝ่าย ตลอดทางไม่มีใครพูดอะไรกันหูฟังยังคงเสียบคาอยู่อย่างนั้นเพลงที่เปิดเอาไว้ก็เล่นวนไปเรื่อยๆ
แม้มือจะผสานกันแต่มันเหมือนไร้ซึ่งความอบอุ่นของความรักไปแล้วอย่างไรก็ไม่รู้...
“อย่าลืมล็อคประตูบ้านนะเท็ตซึยะ”อีกฝ่ายเอ่ยเตือนหลังจากมาส่งคุโรโกะถึงหน้าบ้าน
คุโรโกะยิ้มรับบางๆ มือหนาของชายหนุ่มผมแดงรั้งใบหน้าหวานของคนรักมาจูบลา
หันหลังเตรียมจะเดินไปขึ้นรถลีมูซีนที่จอดรอไม่ห่างมากนัก...
“อาคาชิคุง...เราเลิกกันดีมั้ยครับ”
ปึง!!! ฉึก
สิ้นประโยคคำพูดจากปากของหนุ่มร่างบางผมฟ้า
เจ้าตัวก็ถูกแฟนหนุ่ม อาคาชิ เซย์จูโร่
จักรพรรดิแห่งราคุซันผลักกระแทกกำแพง กรรไกรด้ามเดิมที่คุ้นเคยดีถูกปักลงข้างหู
“เท็ตซึยะรู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”ถามเสียงเรียบ
ใบหน้าหล่อเรียบนิ่ง
ก่อนที่แววตาจะเริ่มกระตุกเมื่อสังเกตุเห็นว่าคนรักของตนร้องไห้
“รู้สิครับ...”คุโรโกะเอ่ยทั้งน้ำตา
แต่ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น
“รู้แล้วทำไมถึงพูดแบบนั้นกัน”อาคาชิลดกรรไกรลง
เปลี่ยนไปจับตรึงมือทั้งสองข้างของคนรักเอาไว้บนกำแพง โชคดีที่ไม่มีใครผ่านมาแถวนี้...
“อาคาชิคุงพูดว่ารักผม
แต่สายตาของอาคาชิคุงไม่ได้มองมาที่ผม...”สิ้นคำพูดของคนรัก
นัยน์ตาสองสีเบิกกว้างอย่างตกตะลึง น้ำตาของร่างบางยังคงไหลอยู่
“อาคาชิคุงครับถ้ารักเขา
ก็เลิกกับผมเถอะครับ เราจะได้ไม่ต้องมีคนเจ็บไปมากกว่านี้”มือหนาปล่อยมือที่ตรึงมือบางเอาไว้ยกขึ้นมาเกลี่ยน้ำตาให้คนรักเขาของ
“ฉันขอโทษ
เท็ตสึยะ”
“ฮึก...”
“ไม่เลิกกันได้มั้ย
ฉันอาจจะไม่ได้รักเท็ตสึยะเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์
แต่ฉันสัญญาว่าจากวันนี้ไปฉันจะรักเท็ตสึยะให้เต็มร้อยเปอร์เซนต์ของหัวใจฉัน...”สิ้นคำพูด
มือหนาเชยคางมนของคุโรโกะขึ้นให้นัยน์ตาสีฟ้าสดใสนั้นสบกับนัยน์ตาสองสีของตนเอง...
“ครับ...”สิ้นคำตอบรับของคุโรโกะ
ริมฝีปากหนาเรียวสวยก็ประทับลงบนริมฝีปากอิ่มบางด้วยความรัก
แทนคำขอโทษที่เขาเอาแต่สนใจคนอื่น ทั้งๆ ที่มีคนรักที่ดีอยู่ข้างกายแล้วแท้ๆ
จนทำให้เกือบสูญเสียคนที่เขารักที่สุดไป...
++++++ I, You and Him ++++++
จบแล้วค่า~~~ สำหรับฟิควาเลนไทน์ขอโทษนะคะที่ลงช้า
เพราะดีติดเรียนพิเศษค่า ไม่รู้ว่ามันสั้นไปรึเปล่านะคะ ถ้าสั้นไปยังไงก็ขอโทษด้วยนะค้า~~
ไรท์ขอลงตอนสองวันพรุ่งนี้แทนนะคะ
ฟิคสั้นอันนี้หลายคนอาจจะรู้สึกว่านายน้อยดูจะแอบหลายใจเนอะ
แต่ยังไงนายน้อยก็รักน้องครกที่สุดอยู่ดีแหละเนอะ^^ ถ้าแปลกๆ
ยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ แล้วเจอกันวันพรุ่งนี้ค่ะ โอยาสึมิค่ะทุกท่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น