Title: Wonder Dream
Pairing: Inaho x Slaine
Genre: Romantic, Fantsy
Rate: PG
หากนี่คือความฝัน...ผมขอไม่ตื่นไปตลอดกาลได้มั้ย....
จิ๊บ
จิ๊บ
เสียงนกร้องดังไปทั่วบริเวณ
แสงแดดที่สาดส่องลงมาช่วยปลุกให้ใครบางคนที่นอนหลับอยู่บนพื้นหญ้าให้ตื่นขึ้น
เปลือกตาบางกระพริบๆ ถี่เพื่อปรับสายตา
สิ่งแรกที่เห็นคือกิ่งก้านสาขาของไม้ยืนต้นขนาดใหญ่แต่ก็ไม่หนาแน่นขนาดที่แสงส่องลงมาไม่ถึง
“ที่นี่ที่ไหนกัน...”สเลน
ทรอยยาร์ดพึมพำกับตนเอง ก่อนจะค่อยๆ ยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าหวานๆ
มองไปรอบๆ อย่างประหลาดใจ แสงแดดที่ส่องผ่านแมกไม้สะท้อนหยดน้ำค้างบนใบไม้จนเกิดแสงสีรุ่งสวยงามส่องประกายเข้าตา
มือบางยกขึ้นป้องแสงนั้นเข้าตา ก่อนจะค่อยๆ
ลุกขึ้นเพื่อหาคำตอบว่าที่นี่คือที่ไหนกัน...
“โอ๊ะ...”ร่างบางร้องอุทานด้วยความตกใจ
เมื่อรู้สึกเหมือนว่าเท้ามันไม่แตะพื้นอย่างไรพิกล สเลนจึงก้มมองร่างกายตนเอง
ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลเบิกกว้างเมื่อพบว่าตนเองอยู่ในชุดกระโปรงสีฟ้าสดใส แขนตุ๊กตา
สวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนระบายลูกไม้สีขาว
ที่ขาสวมถุงเท้ายาวถึงต้นขาลายขาวสลับดำเป็นชั้นๆ และสวมรองเท้าส้นตึกสีดำ
แน่นอนว่าเมื่อก้มเส้นผมจึงลงมาตามแรงโน้มถ่วง
ทำให้สเลนได้รู้ว่าผมสีบลอนด์ของตนเองนั้นยาวขึ้น ยาวจนถึงกลางหลัง
“ม...ไม่จริงน่า”ร่างบางพึมพำกับตนเอง
ก่อนจะออกแรงวิ่งอย่างไม่รู้ทิศทางจนไปหยุดที่ริมลำธารเล็กๆ
ร่างบางทรุดตัวนั่งลงที่ริมลำธารก่อนจะชะโงกหน้าไปดูเงาสะท้อนในน้ำ
ซึ่งเผยให้เห็นสาวน้อยผมบลอนด์ยาว
ที่มัดไว้ครึ่งศรีษะด้วยโบว์อันใหญ่สีแดงซึ่งกำลังมองกลับมายังสเลน
“น...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน”สเลนพูดกับตนเอง
ก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมา คิดถึงองค์หญิงกับเขาคนนั้นเหลือเกิน...
สวบ!
เสียงเหมือนสิ่งมีชีวิตผ่านมา
เรียกให้คนที่กำลังนั่งร้องไห้รีบปาดน้ำตาทิ้งทันที
ดวงตากลมโตมองไปยังต้นเสียงอย่างระแวดระวัง
“คร...ใครน่ะ!”ร่างบางร้องถามอย่างกล้าๆ กลัว
เจ้าของเสียงนั้นไม่ตอบด้วยคำพูด แต่ตอบด้วยการกระทำ
ผู้ที่มาใหม่คือเด็กหนุ่มร่างสูงผู้ซึ่งดูจะเด็กกว่าสเลนอยู่ปีนึง
ร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตคอปกตั้งสีขาวและสวมเสื้อกั๊กสีกรมท่า ทับด้วยเสื้อสูทตัวยาวสีกรมขอบสีส้ม
และสวมหูกระต่ายสีส้ม หมวกทรงสูงสีดำประดับด้วยผ้าสีส้ม
ดูเข้ากันกับใบหน้าหล่อนิ่งขรึมไม่แสดงอารมณ์ใดๆ นัยน์ตาสีแดงอ่านยาก
“ค...คุณเป็นใคร...”สเลนถามอีกครั้งด้วยความกลัว
เพราะรับรู้ได้ถึงรังสีของสัตว์ป่าผู้หิวโหยในเนื้อ
อีกฝ่ายไม่พูดอะไรตรงเข้ามาอุ้มสเลนโดยไม่คิดจะถามอะไรทั้งสิ้น
และพาวิ่งย้อนกลับไปยังทางที่อีกฝ่ายมา
“...เดี๋ยว
ปล่อยนะ! จะพาผมไปไหน”เสียงหวานๆ
ถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากอิ่มบาง มือบางก็ไม่ให้ว่างงานจัดการประทุษร้ายร่างสูงด้วยการทุบลงไปบนแผ่นอกกว้าง
แต่ก็ไม่มีแม้แต่เสียงร้องว่าเจ็บออกมาจากปากอีกฝ่าบสักนิด จนกระทั่ง...
“ท่านสเลน!”เสียงร้องเรียกชื่อของเขาดังมาจากทิศไหนสักแห่ง
การเรียกช่างฟังดูคุ้นเคยยิ่งนัก ก่อนชายที่อุ้มสเลนจะหยุดวิ่ง
ร่างบางมองอีกฝ่ายอย่างงุนงง และกำลังจะถามคำถาม กลับถูกอีกฝ่ายปล่อยลงเสียเดี๋ยวนั้น....
“ว้าย!”ร่างบางร้องตามสัญชาตญาณ
สเลนหลับตาปี๋เพราะระยะห่างระหว่างตัวเขากับพื้นก็สูงพอสมควร มันต้องเจ็บแน่ๆ สเลนคิด
หากแต่เวลาผ่านไปหลายสิบวิสเลนไม่รู้สึกเจ็บสักนิดจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก็พบกับนัยน์ตาคมเข้มสีนิลมองมาที่ตนเองด้วยสายตาเป็นห่วง
แขนแข็งแรงของเขารองรับร่างของสเลนเอาไว้
“ท่านสเลนไม่เป็นอะไรนะครับ”ชายคนนั้นถามด้วยความเป็นห่วงก่อนจะช่วยสเลนให้กลับมายืนตรงเหมือนเดิม
“คร...ค่ะ”สเลนตอบด้วยใบหน้าอันแดง
เพราะเมื่อครู่เขากับชายคนนั้นหน้าอยู่ใกล้กันมาก
และก่อนที่จะได้เอ่ยขอบคุณเสียงของคนกลุ่มหนึ่งที่คุ้นเคยยิ่งกว่าดังมาจากทางด้านหลัง
“สเลนนนนนน”
++++++ Wonder Dream +++++
[Loading 15%]
แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวถ้าไรต์สอบโอเน็ตเสร็จจะมาปั่นต่อนะคะ แล้วเจอกันค่ะ
โฮะสเลนจงเจริญ ปล.ฉากเมื่อกี้แอบอวยฮากสเลนนิดๆ อุอิ><
ต่อเร็วๆนะคะ
ตอบลบ